Paragraf 2 i Grunnlova frå 1814 nekta jødar åtgang til Noreg, og forbodet stod ved lag fram til 1851. Sjølv om paragrafen har vore kjend, er kjennskapen til verknadshistoria liten. Denne boka skildrar korleis utestenginga vart handheva i praksis, og bygger på kjeldemateriale som viser at ei rekke personar vart utsette for bortdriving, utvising, store økonomiske krav eller fengsling. Vidare diskuterar forfattaren korleis handhevinga av paragrafen utvikla seg frå ei prinsipiell og konsekvent utestenging til ei meir pragmatisk haldning. Den norske politikken overfor jødar vert drøfta i ein brei europeisk kontekst.
